Lichte Verzen

O-O O-O O-O de kleine Kaat kan maar niet slapen.
Ze lacht naar het behang met daarop beren en ook apen,
dan hoort ze steeds O-O O-O wat is dat voor geluid?
Snel stapt ze uit haar bedje en dan ziet ze door de ruit…

O-O een vliegend schoteltje, die komt zo van de maan.
Het roept O-O O-O en dat kan Kaatje wel verstaan.
O-O O-O roept Kaat terug, slim wijst ze met haar handen
een veldje naast de kerk waarop het schoteltje kan landen.

O-O er stappen ventjes uit die gaan met grote passen
het metershoge graanveld in, ze moeten even plassen.
Dat duurt O-O een tijdje maar dan gaan ze opgelucht
en roepen: ‘O-O Kaat, wij gaan weer door met onze vlucht.’

O-O O-O denkt Kaat, want straks wil niemand haar geloven.
Vlug rent ze naar de kerk en trekt ze mama mee naar boven.
Daar wijst Kaat naar het graan waar ’s nachts de schotel was gebleven.
O-O O-O O-O staat er met cirkels in geschreven.

© Opa Bert

Ik zit een vers vol poëzie te schrijven
met letters even puur als chocola.
De spaties laten witte vlekken na
langs woorden die als wolken overdrijven.

Het metrum klopt, als was het algebra.
De fijne streepjes inkt die achterblijven
als ik mijn pen langs het papier laat wrijven
voorkomen dat ik iets vergeten ga.

Nu sta jij hier en lees je mijn gedachten.
Je denkt: Waar gaat dat heen met dit sonnet.
Blijf toch maar op de laatste regel wachten.

Nog vijftien voeten en dan weet je het.
De slotzin zal het tijdverlies verzachten.
Voor jou heb ik dit op papier gezet.

© bert van den helder

Project Fototaal II. Dichter biedt vers aan. Fotograaf maakt er een foto bij.
Is te zien in de bibliotheek Bergen op Zoom tot eind juni 2019.
Ik sta versteld wat een bijzondere foto Margje Altena heeft gemaakt bij mijn gedicht.

Foto: (c) Margje Altena

Ik loop een eindje met je mee,
zegt de beek.
Ze babbelt over dat gevallen blad
en de tak die brak.
Kletst over vele stenen
daar beneden.

Ik kan mijn pas hier niet versnellen.
Ze moet me zoveel meer vertellen
over sterven in de herfst.
Wanneer ik struikel over warme kleuren
en natte geuren in de grond,
smeek ik de beek te blijven.

Ze stopt en zwijgt.

Omarmt me als een deken
van het verstilde water.

© bert van den helder

Project Fototaal. Fotograaf biedt foto aan. Dichter schrijft er een vers bij.
Was te zien in de bibliotheek Bergen op Zoom tot eind mei 2018.

Foto: @Jos van Eekelen