Lichte Verzen

zij vochten samen nooit een keertje bek
ze koosden alles liever in de minne
ook sinden ze nooit en te nimmer kinne
al scheerde hij haar wel een beetje gek

maar toen zij eens zijn dagboek had ontfutseld
werd er toch wel behoorlijk scherm gemutseld

© bert van den helder

Er staat nergens in de boeken dat hij ooit ten strijde ging
Als het hulpje van de schildknaap van de ridder van de vorst
Plots de koning ziek, de ridder dood, de schildknaap werd geschorst
Eenzaam stond hij bij de laatste heilig land herovering

Er is niemand die nog weet dat hij daar achter is gebleven
En dan is het toch maar goed dat ik het hier heb opgeschreven

© bert van den helder

Ik struinde weer eens langs de Oude Rijn.
Het lange gras stond vol met vliegenzwammen.
Mijn rug vond rust bij witte berkenstammen.
Zo’n plekje om perfect alleen te zijn.

Ik werd gewekt door strelende gezangen.
Een stem zo broos als late zonneschijn
zong van november in een herfstrefrein.
De klanken bleven in de nevel hangen.

Toen werd het stil, er klonk alleen nog water.
Ik zocht en vond de bron minuten later.
Daar stond een man, de stem door mij aanbeden,

met helm, geel vest en laarzen van groen rubber
tot aan zijn enkels in de koude blubber
vlak naast het bordje “OEVERWERKZAAMHEDEN”.

© bert van den helder

Een film heeft vierentwintig beelden per seconde
dus honderdzestigduizend beelden op een rij
dan vind ik al die drukte wel wat zonde
voor één stom beeldje erbij.

© bert van den helder

Hij dacht dat hij een grapje zag
Dat wachtte in de bieb
Maar toen hij weer keek was het slechts
Een scharensliep die sliep
Het leek hem ook al raar dat daar
Een antilope liep

Een leuke versvorm die carrollade. Meer informatie vind je hier.
Schrijf er zelf een en plaats hem als reactie!

© bert van den helder